EEN REIS IN BOLIVIA 1990
was gedaan kon worden. Sterker nog, er was een douche, waarvan de kop getooid was
met een elektrisch verwarmingselement. Helaas bleek het vermogen hiervan te groot,
waardoor het niet aangezet kon worden. Maar in de namiddag kon men zich daar toch
douchen met niet te koud water. We konden voor Bs 2,-
We gingen te voet naar het centrum van Quillacollo
en vonden daar een uitstekend eethuisje, waar we "la pikante" bestelden. Dit was
pikante kip, d.w.z. veel rijst, veel bot en weinig kip, maar het smaakte heel wat
beter dan de cena in Oruro.
Na het eten gingen we meteen naar bed. Ik was net in slaap, toen een vrouw onze paspoorten vroeg, omdat de politie deze wilde controleren. Zou dit soort ellende elke nacht toeslaan? Mijn hoofdpijn was overigens verdwenen. Wij zaten nu dan ook op 2800 m hoogte.
Donderdag, 5 juli.
Om half acht stonden we klaar voor vertrek. We hadden onze paspoorten terug gekregen. In het alojamiento konden we niet ontbijten, dus reden we naar het centrum van Quillacollo, waar weer stalletjes langs de weg stonden. We bestelden bij een vrouwtje "sandwich con huevo". Na enige tijd hoorden we "Entienne" en een groezelige hand reikte ons een koppen koffie en sandwiches op een schoteltje aan. Bij de laatste keer "Entienne" waren de eerste sandwiches natuurlijk al lang op. Het is niet de gewoonte op elkaar te wachten met eten, want de eerstgekomen maaltijd zou koud zijn, als de laatste geserveerd wordt.
We hadden een tocht naar Arque gepland. Als alles zeer voorspoedig zou gaan, zouden we misschien nog proberen tot Colcha door te rijden. Jan wilde wel weer achter het stuur en daar had niemand bezwaar tegen.
Bij Parotani sloegen we linksaf richting Capinota. Al spoedig moest de eerste "vado" (doorwaadbare plaats in een rivier) genomen worden. Dat was voor Jan geen probleem, sterker nog, hij leek het leuk te vinden!
Voor Capinota stopten we op een plaats met veel zuilcactussen om enkele foto's te maken. /////
Voorbij Capinota zagen we een aardig bergje, dat wel eens wat zou kunnen bieden.
We vonden aan de voet al snel Lobivia caineana. Jeroen, Jan en ik voelden er wel
voor naar boven te klimmen. Kik had nieuwe schoenen aan, die nog moesten worden ingelopen.
We zagen heel wat tillandsia's en andere bromelia-
11