EEN REIS IN BOLIVIA 1990

EXIT

40

30

20

10

SORTIE

50

meegekregen, maar op de aangegeven plaats bevond zich het bureau niet. Een Boliviaanse heer, die het niet zeker wist, stuurde ons verder: fout. Een agent wist het niet, de volgende zei: links om de hoek. Daar stond een gebouw met 18 verdiepingen, waarop geen bordje met "Bureau voor toerisme". Ik gaf het op, maar Hanneke en Jeroen zetten door. Ze belandden uiteindelijk op de 18e verdieping, waar zich inderdaad het gewenste bureau bevond. Voor Bs 1,- kregen ze een paar foldertjes; de posters waren in herdruk. Maar vanaf die hoogte kon je mooie opnames maken van La Paz.
Tegen vijven doken Jan en Kik op. Zij hadden na 1,5 km zonder benzine gestaan, waren door twee agenten tegen een heuvel opgeduwd, waar een benzine­station stond. Zoeken naar Lobivia backebergii bij Obrajes scheen geen zin meer te hebben, want alles was bebouwd.

De auto was zonder problemen afgeleverd bij Oscar Crespo. Ze hadden ruim $ 1900,- betaald voor ruim drie weken en bijna 3000 kilometer. Dat viel niet tegen.

Om zes uur gingen ze de stad in om te eten, maar ik ging liever naar bed. Een paar uur later stond ik weer op. Ik voelde me een heel ander mens. De anderen bleven lang weg. Toen ze terug kwamen, meldden ze, dat ze heel lekker en heel duur gegeten hadden en gingen meteen naar bed. Van eventueel bridgen kwam dus niets.

Vrijdag, 27 juli.

Ik was weer in orde. Het (harde) broodje met een gebakken ei ging er weer vlot in, het Hollandse kopje koffie ook.

We gingen naar het instituto Militario Geografico aan de Estado Major om eventu­eel stafkaarten te kopen. Een taxi bracht ons er heen. We stapten voor de poort uit om kwart voor 11, maar we werden naar de zij-ingang verwezen. Het bleek een soort kazerne te zijn. We moesten onze paspoorten inleveren. Het kantoor was tot 11 uur open, dus we hadden maar heel weinig tijd. Onder geleide van een soldaat met een levens­groot geweer werden we naar de kaartenkamer gebracht. Hier werden we heel vriendelijk ontvangen. Zonder meer konden we alle kaarten bekijken en onze keuze maken. Een originele kaart van 1:50000 kostte Bs 20,-, een van 1:250000 Bs 25,-. We moesten Bs 100 vooruit betalen. Om 3 uur "en punto" zou alles in orde zijn, want van sommige kaarten waren geen originelen meer, dus moesten gefotoco­pieerd worden. De kopieën waren Bs 5,- goedkoper.

>

<

47