EEN REIS IN BOLIVIA 1990

EXIT

40

30

20

10

SORTIE

50

Hij moest nog eens de foto zien en toen ging hem een lichtje op: het was aan de overkant van de rivier. Hij rende terug, moeizaam door ons gevolgd. Dat viel hem zeker op, want hij vroeg Kik: "Kunt u niet lopen?" Zoiets doet geestelijk pijn.

We moesten de hele rivierbedding weer door, weer door het water en kwamen terug bij de auto, waar de anderen wachtten. Een vrouw bemoeide zich ook al met onze zoekactie en zij wees in dezelfde richting als het jongetje. We voelden het aankomen: wij zouden bij Arque een sulco ontdekken!
Nu hadden we drie jeugdige gidsen. Ze legden uit, dat we eerst een stuk met de auto moesten rijden, want anders was het wel ver. Zo gezegd, zo gedaan. En weer moesten we te voet de rivier over, of er door. Ik koos voor het laatste en trok mijn schoenen uit. Toen we vlak voor de helling stonden, wezen de jongetjes triomfan­telijk naar boven: zuilcactus­sen. We moesten nog eens uitleggen, wat we bedoel­den: "espinas pequeñas en la tierra". Toen schoot mij te binnen, dat "en" zowel "in" als "op" kon betekenen, dus ik tekende de plantjes ook nog eens in het zand. Aanvankelijk keken de jongetjes mij niet-begrijpend aan, maar plotseling wisten ze het: kleine bolletjes. Ze vroegen ook nog iets over de dorens en maakten een gebaar, alsof je ze zou kunnen rollen in je handen. Twee jongetjes ging de bergwand op, de derde wilde nog iets verder rijden. We deden dat, maar de weg werd nu wel erg slecht, zodat we spoedig terugkeerden. Maar de beide anderen schreeuw­den vanaf de helling, dat zij de plantjes gevonden hadden. Ze namen er drie mee: kleine bolvormige opuntia's met gemene dorens, die in je handen bleven steken. Dat had dus het gebaar betekend, dat ze gemaakt hadden.

Wij bedankten de jongetjes en gaven ze elk een T-shirt, waarmee ze duidelijk erg blij waren. Toen reden we terug, want het was al over drieën. Onderweg sloeg een keer de motor van de auto af, toen Jan te onstuimig door het water reed, maar even later konden we weer verder. Om kwart voor zes arriveerden we weer bij ons alojamiento.

We hadden weinig planten gevonden, maar wel een fantastisch landschap gezien. We namen een koude douche en begaven ons naar hetzelfde eethuisje als gisteren om weer "la pikante" te genieten.

Vrijdag, 6 juli.

Net als gisteren gebruikten we een sandwich met ei bij de rotonde van Quillacollo. Een eindeloze stroom Nissambusjes toeterden driftig om passagiers voor Cocha­-

>

<

13