EEN REIS IN BOLIVIA 1990

EXIT

40

30

20

10

SORTIE

50

Donderdag, 12 juli.

In mijn slaapzak onder de dekens had ik geen last van de kou. Om een uur of acht stonden we op. We moesten even wachten op de sandwiches met ei, maar samen met onze eigen koffie vormden ze een prima ontbijt.

We reden naar Epizana en stopten braaf voor de ketting bij de peaje. We mochten voor Bs 3,- naar Mt. Puncu.

In Epizana stond hotel España, waar we twee jaar geleden overnacht hadden en in een dolle bui aan Sandra, een meisje van een jaar of zeven, een kleine cassette­re­corder beloofd hadden. Om deze belofte in te lossen gingen we nu ook weer naar hotel España, maar dat was gesloten. Navraag leverde op, dat de familie verhuisd was naar de overkant van de straat en woonde in restaurant Eldorado. De vader herkende ons meteen als de mannen met de bolsitas con espinas. Hij was de belofte van de cassetterecorder ook nog niet vergeten. Zij hadden mij geschre­ven, zei hij, maar de brief zou wel niet aangekomen zijn. Ik had ook geschreven, maar mijn brief was als onbestelbaar teruggekomen.

Sandra werd gehaald en even later kon ik haar dan eindelijk een cassetterecor­der geven. Het kind was aanvankelijk helemaal beduusd. Ze had er waarschijn­lijk niet op gerekend ons nog eens terug te zien. De hele familie was in rep en roer. Ze verwachtten waarschijn­lijk, dat we enige tijd zouden blijven. Vader vertelde aan iedereen, die in de buurt kwam, dat ik zijn vriend uit Nederland was. Hanneke had wat moeite met de ontroering en ik gaf er ook de voorkeur aan snel te verdwij­nen. Het is toch moeilijk voor Sinter­klaas te spelen.

We wilden even kijken op de type-vindplaats van S. tiraquensis en sloegen in Mt. Puncu-dorp rechtsaf. Na een kilometer kwamen we aan een steil, stenig heuveltje met tillandsia's en andere bromelia-achtigen. Ik vond al snel S. tiraquen­sis, maar niet zo overvloedig als ik steeds gehoord had.En vooral de grootte van de planten viel mij tegen. Vanaf deze heuvel was goed te zien, dat de standplaats van de planten, waar we twee jaar geleden naar toe geklommen waren, aanmerkelijk hoger lag.

We reden iets terug en sloegen af naar Pocona. Aan de voet van de eerste heuvel vonden we naast Helianthocereus ook S. tiraquensis.

Een eind verder vroegen we een meisje, ook daar kleine cactussen groeiden. Nee, zei ze, een half uur verder wel. Dit zou wel vertaald moeten worden in een half uur lopen en inderdaad kwamen we na drie kilometer bij een heuvel, waar ik sulco's

>

<

24