EEN REIS IN BOLIVIA 1990
vond, zelfs een in bloei. Het was voor het eerst, dat ik in de natuur een bloeiende sulco vond.
We kwamen in een dal en sloegen linksaf naar Totora. Dit werd wel niet aangegeven, maar navraag leverde op, dat dat mogelijk was. Je moest wel af en toe door de rivier, wat in de regentijd waarschijnlijk onmogelijk is.
Na enige tijd kwamen we bij een met struiken begroeide heuveltje. We wilden nog eens
kijken en Jeroen vond al heel snel een sulco. Deze vondst was interessant. Volgens
de mensen daar bloeiden ze celestial: hemelsblauw! Zou dit dan de eerste blauwbloeiende
cactus in Europa worden? Cactussen zijn verwant met bieten. Deze planten kunnen geen
blauwe kleurstof vormen.
De weg naar Totora bleek toch wel erg moeilijk te vinden.
We vroegen een man, die ons uitlegde, dat we op zeker moment linksaf moesten, de
rivier door. Toch reden we te ver, maar hij was inmiddels al zo ver doorgelopen,
dat hij ons kon corrigeren. Nog een paar keer reden we fout, maar steeds weer werden
we op het goede spoor gezet. De weg was vaak slecht, maar Hanneke trok zich er niets
van aan en reed vastberaden door. Om kwart voor zes waren we terug in het Gran Hotel
Totora.
Ik vroeg, of er kip te eten was. Nee, zei de baas, maar morgen wel. We waagden ons aan de cena, die er aantrekkelijk uitzag en ook goed smaakte. Daarna wilden we weer gaan bridgen, maar de stroom viel uit. Snel werd de gaslamp aangestoken en even later ging het elektrisch licht ook weer aan, zodat we konden spelen als duivels, onder het toeziende oog van de andere gasten. Wat zullen die voor een indruk gehad hebben van deze gringo's?
Vrijdag, 13 juli.
Vrijdag, de dertiende! Voldoende reden om deze dag voorzichtig aan te doen. De sandwiches met ei gingen er goed in, hoewel Jan nog steeds zijn schijfjes tomaat verdeelde over de andere aanwezigen.
De weg naar Siles stond op het programma. We reden over de smalle, hobbelige straatjes
Totora uit. Dit moet voor iedere aanstaande rally-
25