EEN REIS IN BOLIVIA 1990
weinig of geen terrein, waar sulco's verwacht zouden kunnen worden. Op een hoogte
van 3300 m ondernamen we maar eens een poging, maar we waren niet erg hoopvol. We
vonden dan ook niets. Op 3500 m zag het er beter uit. Ik ging links van de weg zoeken,
de anderen rechts. Jeroen vond in no-
Nadat we nog eens 250 m gestegen waren stopten we weer. ///// We hadden een prachtig
uitzicht op de Cochabamba-
Kik had nog graag verder willen rijden, maar het was al bijna vijf uur. De zon stond al vrij laag, waardoor het zicht slecht was en de weg werd steeds slechter. Het leek ons veiliger terug te rijden.
We hadden ons voorgenomen het Chinese restaurantje in Cochabamba weer op te zoeken,
waar we in 1988 aardig gegeten hadden. Maar onderweg naar het centrum kwamen we langs
een ander Chinees restaurant, "Rosa Rocha". Hier gingen we ons te buiten voor ruim
Bs 100,-
Na deze orgie reden we nog door naar de Plaza Principal, want Hanneke moest nog een
king-
Toen we om half negen terug waren in ons alojamiento, konden we terugkijken op een schitterende dag.
Zaterdag, 7 juli.
Vanmorgen aten we onze laatste sandwich con huevo in Quillacollo. Het "Entienne" ging ons al vertrouwd in de oren klinken en de hand die de broodjes en koffie aanreikte, was misschien toch niet zo groezelig.
Nadat Hanneke en Kik het nodige fruit hadden ingeslagen, zetten we koers richting Sacaba.
Ik had thuis overwogen om te voet van Estancia Santa Rita naar Punata te gaan. Dit
leek een aardige onderneming, niet te ver en voor een groot deel bergafwaarts. Hanneke
en Jeroen wilden wel mee, terwijl Jan en Kik met de auto verder zouden gaan richting
Colomi en Tiraque. Zij zouden ons later vanaf de andere kant ophalen, tenzij wij
eerder bij de verharde weg Cochabamba-
15