EEN REIS IN BOLIVIA 1990
aankomen. Misschien zou ik tijdens deze wandeling overgangen kunnen vinden van S.
steinbachii naar S. hoffmanniana.
Het werd een forse wandeling. De eerste vijf kilometer
bleek de weg stijgen tot we van 3200 m op 3700 m gekomen waren. Overal lagen akkers
en van cactussen zagen we geen spoor. Eindelijk kwamen we in een gebied met stenige
bergen, maar ook hier vonden we niets. En toch zag het er gunstig uit. Ik had de
moed al opgegeven, toen Hanneke een dode sulco vond. Onmiddellijk daarna vond ik
levende exemplaren, erg klein, bijna geheel in de grond. Was dit S. steinbachii?
Aan het eind van deze rug kwamen we bij het Laguna Chaki Khocha, een mooi meer. Langs de rand er van lag ook weer een stenige heuvel. Ik vond hier dezelfde kleine plantjes, maar Hanneke vond er een met zeer forse dorens. Was dit dezelfde soort als de vorige?
Toen we het meer gepasseerd waren, dachten we de weg iets af te snijden, maar dat had niet het gewenste resultaat. We stonden plotseling op een volgende top en de door ons verwachte weg was niet te zien. Daar stond wel tegenover, dat we weer sulco's vonden. En we hadden een prachtig uitzicht op de vlakte, waar je Punata, Arani en Cliza kon zien liggen.
Met enige wonderlijke capriolen daalden we de helling af en kwamen toch weer terecht op een weg, die naar we hoopten de goede zou zijn. De lange afdaling naar Punata was begonnen.
We stapten lekker door, maar het was wel ver. Je had nauwelijks het idee, dat je de vlakte naderde. Na verloop van tijd waren we het eigenlijk wel zat en hoopten, dat Jan en Kik zich gauw zouden melden met de auto.
Op 3200 m ontdekten we Lobivia oligotricha. Het was inmiddels een uur of vijf geworden. Op dat moment kwam de Toyota aangereden met de achterklep open. We waren blij, dat we konden instappen, want we hadden er inmiddels wel tussen de 15 en 20 kilometer opzitten over een zware weg. Maar het was de moeite waard geweest, want per auto hadden we waarschijnlijk het meer niet kunnen bereiken.
De boodschappentas van Hanneke bleek uit de openstaande auto gevallen te zijn, maar die vonden we na enkele kilometers ongeschonden terug.
Jan en Kik hadden ook niet stilgezeten en hadden heel wat planten gevonden, waaronder Lobivia caespitosa, enkele sulco's en een echeveria.
Nu reden we naar Punata, waar we een alojamiento wisten met een warme, zij het levensgevaarlijke douche, die mij twee jaar geleden een onaangename verrassing had bezorgd. We vonden het alojamiento onmiddellijk, er waren bedden vrij, maar
16