EEN REIS IN BOLIVIA 1990
de douche was verwijderd. Misschien had een volgende gast er een nog slechtere ervaring
mee gehad? Ook de waterleiding werkte niet en we moesten per bed Bs 7,-
Na ons gewassen
te hebben met een teiltje water en de plantjes bekeken te hebben in het schemerdonker
gingen we naar het beste restaurant van de stad, "Bolivar". Inderdaad was het niet
slecht en de prijs waas sympathiek: Bs 5,-
Om kwart voor negen was het bedtijd. We hadden blijkbaar een zware, maar ook succesvolle dag gehad.
Zondag, 8 juli.
Om het alojamiento in Punata binnen te rijden moet je een twijfelachtig bruggetje over. Dat is niet prettig. Wil je er weer uit, dan moet je hetzelfde bruggetje natuurlijk weer over, maar nu in zijn achteruit. Ik verheugde mij daar niet erg op, maar bleek er toch zonder ongelukken over heen te rijden. Een gunstig voorteken?
We gingen eerst tanken, want we hadden ons voorgenomen iedere keer, als we een benzinepomp tegen kwamen, te tanken om te voorkomen, dat we ooit zonder benzine zouden komen te staan, zoals twee jaar geleden bijna gebeurd was.
Daarna bezochten we de markt, die kleurig was, o.a. door de bloemen, die werden aangeboden. Ook waren er allerlei groenten te koop en zelfs aardbeien. Op dezelfde bank als twee jaar geleden gingen we zitten voor een broodje, maar nu met thee in plaats van koffie. Ook dit geheel smaakte sterk naar kaneel.
Hanneke was aan de beurt om te rijden. We wilden via Arani naar Mizque en van daaruit de volgende dag naar Totora. We verwachtten langs de weg van Arani naar Mizque wel het een en ander te zullen vinden aan cactussen. Onmiddellijk na Arani zagen we weer de velden met opuntia's, die we fotografeerden. Daarna reden we met haarspeldbochten tegen de berg op en op 3000 m al vonden we Lobivia oligotricha.
Op 3300 m bij Huaycha Pampa vonden Kik, Jeroen en Hanneke links van de weg weer Lobivia oligotricha. Jan en ik hadden voor een heuveltje aan de rechterkant van de weg gekozen, waar ook de lobivia's groeiden. Juist toen ik een klein exemplaar wilde fotograferen, ontdekte ik een Sulcorebutia, bijna verstopt in de grond. Al snel kwam Jan er achter, dat je een laagje zand weg moest strijken om nog een stel sulco's te vinden.
17